Langs de westelijke oever van de Rode Zee zijn tot op heden drie faraonische havens ontdekt: Wadi el-Jarf, Ayn Soukhna en Mersa (of Wadi) Gawasis. Deze havens waren voornamelijk operationeel vanaf het begin van de 4de tot de 13de dynastie, en dienden als vertrekpunten voor de maritieme expedities naar de Sinaï en Punt. De primaire doelstelling van deze verre reizen was het voorzien in de materiële behoeften van het oude Egypte door de aanvoer van grondstoffen als koper en turkoois.
Doordat deze havens specifiek voor de zeevaart werden gebruikt, hebben archeologische opgravingen een aanzienlijke hoeveelheid scheepsmateriaal aan het licht gebracht, waaronder een groot aantal stenen ankers. Deze objecten bieden de mogelijkheid om een dieper inzicht te krijgen in de werking van deze vroege Rode Zee-havens gedurende het Oude en Middenrijk. Door deze ankers te vergelijken met andere exemplaren binnen en buiten Egypte, en de link te leggen met teksten en iconografische bronnen, kunnen we nieuwe perspectieven verwerven in de maritieme activiteit aan de Rode Zee.