Deze presentatie biedt een reflectie op het gebruik van vernis gemaakt van geurige harsen in de wandschilderingen van private grafkapellen in de Thebaanse necropool (Luxor, Egypte). Naast hun visuele functie, die voornamelijk bedoeld was om de kleurtoon van de pigmenten te verbeteren, opent de recente ontdekking van hun geurige aard de deur naar andere mogelijke functies. Door met name de verspreiding van de vernislagen over de iconografische eenheden van de decoratie van de grafkapel te onderzoeken — die duidelijk zorgvuldig werden uitgekozen — blijkt dat hun olfactorische kwaliteiten mogelijk ook in overweging werden genomen door de schilders. In dat geval werden de vernissen aangebracht op specifieke elementen van het decor, die semantische verbanden hadden met wierook, zalven die bij rituelen werden gebruikt — in het bijzonder "antyu" en vergelijkbare stoffen. Dit doet vermoeden dat de schilders de geurige eigenschappen van de gebruikte vernissen wilden overdragen op de voorstellingen, waarmee deze decors tot werkelijk multisensorische cultusinstallaties werden gemaakt.