In archeologische contexten uit Egypte zijn scherven en potten alomtegenwoordig. Ze vormen daarom een belangrijke bron van informatie, zowel voor vroegere Egyptologen als voor onderzoekers vandaag. Uiteraard is de studie van aardewerk doorheen de tijd geëvolueerd. In deze lezing maken we eerst en vooral kennis met hoe aardewerk gedocumenteerd werd door vroege opgravers en waarom de potten die zij naar musea stuurden nog steeds interessante onderzoeksmogelijkheden bieden.
Daarnaast zullen deze documentatietechnieken vergeleken worden met hedendaags keramologisch onderzoek. Het aardewerk dat ter illustratie van deze methodologische vergelijkingen wordt gebruikt, dateert uit de Eerste Tussenperiode en het vroege Middenrijk. Op basis van historische bronnen wordt de Eerste Tussenperiode vaak beschouwd als een periode van hongersnood en chaos waarin twee rivaliserende koninkrijken elkaar bekampten. Aan de hand van de bestudeerde keramiek en enkele andere archeologische bronnen, zien we echter dat die periode helemaal niet zo ellendig lijkt te zijn geweest…